Liturgia Mszy Św. o 17:00

Pierwszy dzień wielkiego postu to uroczystość przede wszystkim religijna. Podniosły, smutny nastrój udziela się każdemu. Idziemy do kościoła z zamiarem uklęknięcia przed ołtarzem, aby ksiądz posypał głowę popiołem. „Z prochu powstałem i w proch się obrócisz” wypowiada kapłan na każdym… Szczególny rodzaj demokracji. Symbol pokuty – szary proch – na swoje głowy przyjmowali i królowie i żebracy. Wobec Boga wszyscy jesteśmy równi. Wobec śmierci – również.

Popiół pochodzi ze spopielonej palmy z Niedzieli Palmowej, Kwietnej Niedzieli.

Środa popielcowa otwiera cykl czterdziestu dni postu.

W pierwszych wiekach wielki post obejmował tylko Wielki Piątek i Wielką Sobotę. W III wieku     poszczono już cały tydzień, zaś na początku IV wieku, na pamiątkę czterdziestodniowego postu Jezusa na pustyni oraz czterdziestu lat wędrowania Izraelitów po ucieczce z   Egiptu, został przedłużony do czterdziestu dni. Niedziele, jako dni świąteczne, nie były nigdy do niego wliczane.